Znaczącą część audycji poświęcamy wybitnej działaczce społeczno-politycznej w środowisku łotewskim i polskim na Łotwie Ice Marii Kozakiewicz. W arhiwalnym nagraniu z Polskiego Radia z roku 1989 Ita Kozakiewicz opowiada o swojej rodzinie, o rozbudowanych formach autonomii kulturalnej Polaków w okresie międzywojennym, o możliwościach kształcenia w języku polskim, o celowej rusyfikacji mniejszości narodowych na Łotwie.

Pan Minister do spraw Polonii i Polaków za granicą Jan Dziedziczak zwraca się do Polonii łotewskiej, żeby wysyłać dzieci do polskich szkół. Tylko wykształcone w polskich tradycjach następne pokolenie będzie mogło kontynuować działalność Związku Polaków na Łotwie i zapewni ciągłość istnienia polskiej kultury na terenie Łotwy.

 

Radny miasta Rygi Mirosław Kodis opowiada o rezultatach swojej inicyatywy, o nadaniu imienia Ity Marii Kozakiewicz jednej z ulic w Rydze. To będzie niewielki kawałek ulicy Nicgales. Pan Mirosław mówi o planach upamiętnienia działalnośi Ity Kozakiewicz w tabliczce informacyjnej przy tej ulicy i o założeniu niewielkiego skweru.

 

W naszej audycji dosyć często rozmawiawy z przedstawicielami różnych zawodów o tym, gdzie się kszałcili, gdzie pracują, jaka wiedza jest potrzebna do wykonania swoich obowiązków. Chcemy przedstawić młodym ludziom różne pomysły na studia. W tej audycji pan Paweł Rechnio, inżynier z wykształcenia, opowiada, jak zapewnia transmisję różnych wydarzeń w internecie.

 

Gościem audycji jest dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie pan Andrzej Szczerski. W 2023 roku mija 185 rocznica urodzin i 130 rocznica śmierci najwybitniejszego polskiego malarza Jan Matejki. Senat RP ogłosił ten rok Rokiem Jana Matejki. Pan Dyrektor przedstawia słuchaczom życie i twórczość malarza, wyjaśniając niezwykły wymiar i znaczenie tej postaci w historii i kulturze Polski, zwraca uwagę na aktualność tematów podjętych w obrazach Matejki.

 

Ksiądz Tadeuz Cieślak opowiada o październiku jako miesiącu misyjnym. Dzisiaj pojęcie misji zostało mocno poszerzone. Kraje rozwinięte, dawne ojczyzny licznych misjonarzy, same potrzebują odnowy wiary, a przynajmniej utrzymania istniejących struktur kościelnych, więc sprowadzają księży i zakonników z terenów, które niegdyś ewangelizowały. Nie inaczej jest na Łotwie, gdzie spora część duchowieństwa pochodzi z zagranicy. Co to oznacza dla przeciętnego wiernego? Ważne jest skonfrontowanie się z prawdą, iż wiara przeżywana jedynie prywatnie, a nie głoszona na zewnątrz, marnieje i zanika. Dlatego potrzeba ciągłego odnawiania świadomości misyjnej w Kościele. W dzisiejszych czasach zbytnio przyzwyczailiśmy się do swoistego outsourcingu w różnych dziedzinach życia, także w dziedzinie wiary. A przecież szkoła niedzielna przy parafii czy nawet katolicka placówka edukacyjna nie zastąpi dzieciom żywego świadectwa wiary i miłości rodziców. Deklaracja przynależności wyznaniowej w badaniach ankietowych to za mało, by odmienić oblicze naszej ziemi. A zatem wszyscy mamy być misjonarzami, choćby na własnym podwórku.